قدیمی‌ها می‌گفتند تنهایی، فقر است. اگر همه چیز داشته باشی، اما دل‌آرام نه، فقیرترین انسان عالَمی؛ دل‌آرامی که وقتی پس از هزاران خستگی روزانه، به خانه آمدی، بیاید و سرش را کنار سرت بگذارد و هم‌سرت، هم‌دلت، هم‌حرفت، و هم‌رازت شود. دلت را تازه کند، پشت و پناهت باشد و به عشق دیدنش تا خانه پَربکشی. آن دسته‌گلی که «همسرم» صدایش می‌زنی، انسان است و هزار ملاحظه دارد پس باید صدهزار مهارت بَلد باشی تا از روی گُلش، گُلخنده پاک نشود. با اینکه زندگی مشترک پُر از مشکلات و دعواها و اختلافات و دلخوری‌ها است اما باید بدانی چگونه برای دلبرت دلبری کنی تا کاشانۀ شما بشود محل دلبری دلبران.